wszys­tko rdze­wieje, a my szarzy ludzie
ko­lorem tęsknimy...

"Każdy ma taki świat jaki widzą jego oczy." /José Saramago/

Piękne, długie i rozpuszczone włosy były rzadkością, wyznacznikiem pozycji, statusu, znakiem kobiety wolnej, pani samej siebie. Znakiem kobiety niezwykłej - bo "zwykłe" panny nosiły warkocze, "zwykłe" mężatki ukrywały włosy pod czepcami lub zawiciami. Panie wysokiego rodu, wliczając królowe, trefiły włosy i układały je, Wojowniczki strzygły się krótko. Tylko druidki i czarodziejki - i nierządnice - obnosiły się z naturalnymi grzywami, by podkreślić niezależność i swobodę.
/A.Sapkowski - krew elfów/

Poznań - Posen

Hang my head,
break my heart built from all I have torn apart
And my burden to bear is a love
I can't carry anymore

lato na wsi

 

Wszyscy szarzy ludzie tłumu chcieliby być jednobarwni. Nie interesuje nas piękno świata i jego kolory. Przybieramy maskę szarości gdy czerń i biel nam już nie wystarcza. Ludzi pełnych kolorów traktujemy jak dziwaków. A życie jest czasem w kratkę lub paski. Mieni się kolorami niczym piękny motyl...

„Myśl o zdjęciu zawsze przed jego zrobieniem i po. Nigdy w trakcie. Sekretem jest czas. Nie musisz działać szybko. Fotografowany model musi zapomnieć o tobie, a gdy już to się stanie, musisz działać bardzo szybko".
H. Cartier - Bresson

fire

Stare fotografie polizał ciepły język, wypalił myśli i wspomnienia, lecz w moim sercu niczym w garstce chrustu tli się jeszcze malutki niedopałek który już dawno powinien zgasnąć.

photo by fotoabaj